Eifel Weekend 2020
Door Edward van der Werf
03-07-2020
It giet oan! Na maanden Corona-onrust is de kogel eindelijk door de kerk. Het jaarlijkse LECT fiets weekend gaat door. Dit jaar niet naar het bekende Warempage omdat we daar niet met de hele groep terecht kunnen door de strenge maatregelen in Belgie. Maar creatief als we zijn boeken we onze eigen Ferien-Wohnung in Kalterherberg. Speciaal voor Thei vlak naast de kerk zodat hij ’s nachts ieder uur door katholiek klokkengelui eraan herinnerd wordt dat hij niet in zijn eigen bedje ligt.
Het is een gigantische huis met biljard, een groot lounge gedeelte een grote keuken en genoeg plek voor 14 fietsen die her en der door het huis staan. Er staat een grote tank met Maxim sportdrank en de bidonnen en dozen met repen staan al klaar. Top geregeld Pim! De gemiddelde Pro Tour ploeg zou jaloers zijn geweest op deze accommodatie.
Thijs wordt helaas in de week voorafgaand getroffen door het Corona virus en moet noodgedwongen afhaken. Zonde jongen! We hadden je er graag bij gehad voor de gezelligheid en om onze arme spieren een beetje los te laten kneden.
Na ongeveer 800 appjes over de verzameltijd, de auto indeling, de route, het beddengoed, het eten en god weet ik wat nog allemaal meer is het voor iedereen duidelijk dat we om 8:00 uur bij de Mac in Tegelen verzamelen. Rens had deze 800 appjes gemist en kwam fashionably late om 8:30 uur omdat hij zijn poesje nog even gedag moest knuffelen. Om deze vertraging in te halen rijdt iedereen plankgas richting Kalterherberg om onderweg meteen nog even Bundesambt Köln te sponsoren. Als dank voor deze financiële geste ontvingen zij allen enkele dagen later een gepersonaliseerde ansichtkaart met foto!
Nadat iedereen zich heeft omgekleed en de schofterig bruine benen van Edward bewonderd (aan de kleur herken je de vorm van een renner) wordt de groep opgesplitst in 2 groepen. De snelle mannen en de belachelijk snelle mannen. Met 58 km/h rijden we, opgehitst door Roy, kop over kop de straat uit richting Baraque Michel om daar de eerste slachtoffers te maken. Edward is inmiddels al met panne uitgevallen en staat via satelliet in verbinding met de snelle groep omdat die (logischerwijs..?) de sleutel van het huisje hebben. Ook Bjorn maakt de fout om met de belachelijk snelle mannen mee te gaan. Inmiddels ramt het elite groepje verder de Baraque Michel op en aan de achterkant staat de deur wagenwijd open. Ook Lennart en Rens waaien eraf en sluiten aan bij Bjorn. Roy heeft maar een doel voor ogen en dat is thuis komen met 30+ gemiddeld. Dat je daarvoor je teamgenoten de vernieling in moet rijden is gewoon een ingecalculeerd risico. Dus schakelt hij nog een tandje bij en kraakt zijn pedaal voor het 4e jaar op rij nog iets harder onder de vernietigende wattages.
Marcel daarentegen laat zich door niets en niemand afleiden en trapt vrolijk verder. Zo vrolijk dat hij op het einde van de dag Bruce nog eens even op de pijnbank legt en zelfs tegen hem begint te praten in volle finale. Dat is onze Bruce niet gewend! Normaal is hij degene die praat als het zwaar wordt en krakend ziet hij Marcel steeds verder weg rijden. Als glorieuze winnaar van dag 1 stoempt hij richting de finish in Kalterherberg.
Lennart, Rens en Bjorn pakken op het terras nog een Radler voor de laatste kilometers en uitgewrongen komen ze op karakter binnen.
Inmiddels is Edward zijn achternaaf hoogst persoonlijk door de chef van de lokale Eupense kringloop winkel/fietsenzaak/re-integratie/taakstraf-werkplaats gerepareerd. Nadat dit uitgebreid gevierd is met koffie en een groot stuk rijstevlaai gaan we echt beginnen want er staat pas 15 km op de teller. Via schitterende weggetjes door de bossen gaat het op en neer richting de volgende pauze plaats. Ondertussen laat Leon zien dat hij niet gezegend is met klimmersbenen maar des te meer met bike handling skills want hij gooit zijn fiets door bochten op losse gravel waar menig ander rechtdoor zou zijn gegaan en nooit meer terug gevonden. Peet ondertussen houdt ons tijdens het klimmen op de hoogte van de lokale flora en fauna en weet ons zelfs te vertellen dat daar op 2,8 km hoogte een Rode Wouw vliegt, duidelijk herkenbaar aan zijn wig-vormige oranje/rode staart.
Het rijden in de Heimat geeft onze General Frank duidelijk Adelaars vleugels en op iedere klimt trekt hij zijn 64,17 kg tot de laatste meter volledig uit elkaar. Het blijft toch een halve Duitser he. Die blijven gaan. Ook Thei is goed in vorm en steady verteert hij de klimmetjes goed. Met slechts 900 km in de benen is ook Lex verdacht goed in vorm….
Nadat iedereen fris gedoucht is komen alle verhalen los en wordt de 12 kilo macaroni van Pim’s vader opgewarmd. Als hongerige wolven stort iedereen zich op het eten en binnen no time is de ketel helemaal leeg.
Bruce trekt nog eens een Weizzen open als voorbereiding op dag 2 en Lex gaat nog even langs bij Herr Doktor Fuentes.
Na een heerlijk ontbijt en een zalig kopje “il Magistrale koffie” (Thanks Leon!) worden de brakke lijven weer in lycra gehesen en de gebroken ego’s opgekalefaterd. Het bruin van Edward z’n benen heeft gedeeltelijk afgegeven aan de lakens maar zijn gelukkig nog steeds Modern Talking-bruin. Giel en Wilco voegen zich topfit bij de groep en zijn gebrand om de rest pijn te doen.
Ditmaal rijden we zowaar op een normaal tempo naar Monschau richting de eerste klim. Daar brand het geweld meteen in alle hevigheid los en wordt de groep wreed uit elkaar getrokken. Voor Bjorn waren het 3 fantastische kilometers want in geen velden of wegen is nog iemand te zien. Maar ja, de Tour en LECT wacht op niemand en in straf tempo wordt er verder gebuffeld richting de pauze plaats in Heimbach. Pim bestelt hier een grote “Pommes mit Curry-wurst” in de hoop dat deze hem vleugels geeft. Bruce klaagt over dorst en dat hij die laatste Weizzen niet had moeten nemen. Ook treffen we hier de mannen uit de andere groep die hier al een uur zitten.
Na de pauze gaat het in volle galop verder richting de extra lus. Op iedere klim leggen Pim en Giel iedereen op de pijnbank met Wilco vlak daarachter. Bruce heeft duidelijk niet zijn dag en iedere klim begint hij in de kopgroep om vervolgens af te zakken. Hier ruikt Edward zijn kans. Op de volgende klimmen als Bruce weer afzakt wordt hij steeds net iets te hard voorbij gereden door een 50 plusser om hem alvast mentaal te breken. Op de laatste klim volgt een schitterend gevecht tussen Giel, Bruce en Edward. Giel rijdt iedereen aan gort en Edward heeft zichzelf he-le-maal opgeblazen. In ieder been zit zoveel lactaat dat de laatste 10 km door de kramp een ware hel zijn. Bruce komt inmiddels met Marcel voorbij gevlogen op jacht naar Giel maar aansluiten is geen optie. Edward wordt opgepikt door Pim die ook helemaal choco is. Het steeds omdraaien heeft hem gebroken. Samen rijden ze huilend terug naar het huisje.
Koers klakse af ook voor onze Campa man Lennart. 2 dagen op rij met de belachelijk snelle mannen heeft hij goed verteerd.
Na afloop trakteert Giel ons op blauwe cake ter ere van de geboorte van zijn zoontje. Met een blauwe tong zitten we ’s avonds allemaal in restaurant ‘zum durstigen Bratwurst’ en komen de verhalen naar boven. Een schitterend weekend met zoveel verschillende karakters. Ontzettend veel gelachen, sterke verhalen, veel haantjes gedrag, geknakte ego’s maar vooral ontzettend veel gezelligheid. Mannen bedankt voor dit fantastische weekend!
Verder speciale dank aan:
Roy voor het boeken von der Ferien-Wohnung en de zeup
Thei voor de planning. Top de taken gedelegeerd!
Marcel voor het doen van de boodschappen
Bruce voor de 60 eieren
Pim voor de Maxim repen en sportdrank
Pa Erren voor de Macaroni en koude pasta salade die prima binnen te houden was
Leon voor de sponsoring van de heerlijke koffie. Daardoor hadden we iedere dag goede benen